Οι ασθενείς καταφεύγουν στις ιαματικές πηγές για να ανακουφιστούν από ορθοπαιδικά προβλήματα, όπως χρόνιες φλεγμονές, οστεοαρθρίτιδα, οσφυαλγία, τενοντίτιδες, μυϊκές θλάσεις και ατροφίες, συσπάσεις μυών, ουρική και εκφυλιστική αρθρίτιδα, ενώ τη μερίδα του λέοντος κατέχουν οι κακώσεις του μυοσκελετικού συστήματος καθόσο τα ατυχήματα και οι αθλητικές κακώσεις αφήνουν μεγάλες αναπηρίες πολλές φορές ισοβίως.
Στις φλεγμονώδεις ήπιες ορθοπεδικές παθήσεις, στις σπονδυλαρθροπάθειες, όπως και στις δυσκαμψίες μετά από κατάγματα, διαστρέμματα και γενικά στα αλγοδυστροφικά σύνδρομα και στις εκφυλιστικές αρθροπάθειες πολύ καλά αποτελέσματα έχουν οι ραδιενεργές πηγές υψηλών θερμοκρασιών για τοπική ή γενική εξωτερική ιαματική υδροθεραπεία.
Σήμερα υπάρχει μεγάλη ανάγκη για μη χειρουργικές θεραπείες σε ασθενείς με ορθοπεδικές παθήσεις και γενικά εκφυλιστικές νόσους παρά μόνο σε προχωρημένα στάδια καθόσο η εξωτερική υδροθεραπεία και φυσικοθεραπεία μαζί με φαρμακευτική αγωγή μπορεί να αναστείλουν χρονικά τις επεμβάσεις αυτές. Επισταμένως τονίζεται η αξιοποίηση της υψηλής θερμοκρασίας και της απορρόφησης ιχνοστοιχείων και μετάλλων όπως το θείο που διεισδύει στο δέρμα κατά συνέχεια ιστού και φθάνει στις αρθρώσεις δηλαδή στον αρθρικό χόνδρο και στο αρθρικό υγρό.
Η ταχύτερη ανάκτηση της λειτουργικότητας του γόνατος μετά την υδροκινησιοθεραπευτική αποκατάσταση απέτρεψε και τον βραχυπρόθεσμο κίνδυνο βλάβης του ετερόπλευρου άκρου λόγω υπερβολικής αντιστάθμισης.
Η δράση του ραδονίου στους ιστούς του σώματος είναι αντιφλεγμονώδης και αναλγητική, καθόσον επιδρά άμεσα στους αρθρικούς ορογόνους θύλακες, με αποτέλεσμα να μειώνεται ο πόνος και το οίδημα μίας ή περισσοτέρων αρθρώσεων. Επίσης η υδροθεραπεία με ραδιούχα θερμά νερά στις ορθοπεδικές παθήσεις διεγείρει την έκκριση κορτικοστεροειδών από τα επινεφρίδια ενώ προκαλεί αύξηση της ενεργότητας ενζύμων όπως της υπεροξυδεσμουτάσης με αποτέλεσμα τη βελτίωση των συμπτωμάτων της νόσου καταστέλλοντας τη αρθρική φλεγμονή. Περαιτέρω βελτιώνουν την ανακατασκευή του DNA στον κυτταρικό πυρήνα σε νόσους που σχετίζονται με την καταστροφή του DNA, ενώ αυξάνει και τα επίπεδα των β ενδοφρινών και της ACTH που έχουν σχέση με την ανακούφιση του πόνου που μπορεί να διαρκέσει από 3-9 μήνες.
Πληθώρα κλινικών μελετών καταλήγουν στο ότι η εξωτερική υδροθεραπεία-πηλοθεραπεία αποτελεί ένα αξιόπιστο συμπλήρωμα της ιατρικής θεραπείας για τις κακώσεις – παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος βελτιώνοντας όλους τους κλινικούς και εργαστηριακούς δείκτες των ασθενών με μυοσκελετικά προβλήματα, ενώ η πρωινή δυσκαμψία, η κινητικότητα των αρθρώσεων και το άλγος της σπονδυλικής στήλης βελτιώνονται στατιστικά σημαντικά. Η εξωτερική ιαματική υδροθεραπεία πρέπει να γίνεται παράλληλα και χωρίς να διακόπτεται η φαρμακευτική αγωγή του κάθε ασθενούς, σύμφωνα με τις υποδείξεις του ειδικού θεράποντος ιατρού εφόσον τηρούνται οι κανόνες ασφαλείας και εφαρμόζονται τα θεραπευτικά πρωτόκολλα της Ιαματικής Ιατρικής.
Υπάρχουν σημαντικές και ποικίλες επιδράσεις στο μυοσκελετικό σύστημα από την εμβύθιση του σώματος στο νερό, οι οποίες προκύπτουν μέσω διάφορων μηχανισμών όπως από τη συμπίεση λόγω της υδροστατικής πίεσης, από την άνωση, ή από την αντανακλαστική ρύθμιση του τόνου των αιμοφόρων αγγείων. Ειδικότερα, με την εμβύθιση του σώματος έως το επίπεδο του αυχένα, η ροή του αίματος στους σκελετικούς μυς στην ηρεμία υπερδιπλασιάζεται με αποτέλεσμα αυξημένη μεταφορά οξυγόνου και απομάκρυνση των μεταβολικών παραπροϊόντων. Περαιτέρω, η εμβύθιση του σώματος καταργεί την ανάγκη συμπαθητικής αγγειοσύσπασης για αποφυγή της λίμνασης του αίματος στα αγγεία, αυξάνοντας έτσι τη ροή του αίματος στους σκελετικούς μυς, ενώ σε μεγαλύτερο βάθος εμβύθισης, όταν η πίεση του νερού υπερβαίνει τη μέση διαστολική αρτηριακή πίεση, διευκολύνει και την απομάκρυνση του οιδήματος, του γαλακτικού οξέως και άλλων μεταβολικών προϊόντων των μυών. Επιπλέον, η αποφόρτιση των αρθρώσεων του σώματος λόγω της άνωσης, η μείωση του οιδήματος με την επίδραση της υδροστατικής πίεσης και η κατάλληλη θερμοκρασία του νερού μπορεί να μειώσουν τον πόνο και τη δυσκαμψία μιας επώδυνης άρθρωσης. Αυτές οι ιδιότητες του νερού επιτρέπουν σε ασθενείς που εμφανίζουν πόνο, οίδημα, μυϊκή αδυναμία, ή άλλες περιοριστικές συννοσηρότητες να ασκηθούν αποτελεσματικά στο νερό, όταν αυτό δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί στην ξηρά.
Η θεραπευτική άσκηση στο νερό επομένως συνιστάται σε άτομα με ορθοπεδικές παθήσεις στα κάτω άκρα λόγω της μειωμένης μηχανικής φόρτισης των αντίστοιχων αρθρώσεων, ως αποτέλεσμα της άνωσης ενώ η μειωμένη μηχανική επιβάρυνση προστατεύει τις αρθρώσεις από περαιτέρω βλάβες και επιτρέπει πιο αποτελεσματική άσκηση.